पृष्ठ:हिंदी व्याकरण.pdf/४२३

यह पृष्ठ जाँच लिया गया है।
(४०२)


  • अपह—शोकापह, दुःखापह, सुखापह, मानापह।

अध्यक्ष—दानाध्यक्ष, कोशाध्यक्ष, सभाध्यक्ष।

अतीत—कालातीत, गुणातीत, आशातीत, स्मरणातीत।

अनुरूप—गुणानुरूप, योग्यतानुरूप, मति-अनुरूप (राम॰), आज्ञानुरूप।

अनुसार—कर्मानुसार, भाग्यानुसार, इच्छानुसार, समयानुसार, धर्मानुसार।

अभिमुख—दक्षिणाभिमुख, पूर्वाभिमुख, मरणाभिमुख।

अर्थ—धर्मर्थ, संमत्यर्थ, प्रीत्यर्थ, समालोचनार्थ।

अर्थी—धनार्थी, विद्यार्थी, शिक्षार्थी, फलार्थी, मानार्थी।

  • अई—पुजाई, दडाई, मानार्ह, विचाराई।

आक्रांत—रोगाक्रांत, पादाक्रांत, चिंताक्रांत, क्षुधाकांत, दुःखाक्रांत।

आतुर—प्रेमातुर, कामातुर, चिंतातुर।

आकुल—चिताकुल, भयाकुल, शोकाकुल, प्रेमाकुल।

आचार—देशाचार, पापाचार, शिष्टाचार, कुलाचार।

आत्म—आत्म-स्तुति, आत्म-श्लाघा, आत्म-घात, आत्म-हत्या, आत्म-त्याग, आत्म-हित, आत्म-संयम, आत्म-ज्ञान, आत्म-समर्पण।

आपन्न—देशपापन्न, खेदापन्न, सुखापन्न, स्थानापन्न ।

  • आबह—हितावई, गुणावह, फलावह, सुखावह।

आर्त्त—दु:खात, शेकात्त, क्षुधात्त, तृषार्त्त।

आशय—महाशय, नीचाशय, क्षुद्राशय, जलाशय।

आस्पद—देाषास्पद, निंदास्पद, लज्जास्पद, हास्यास्पद।

  • आढ्य—बलाढ्य, धनाढ्य, गुण्याढ्य।

उत्तर—लोकोत्तर, भोजनोत्तर।

  • कर—प्रभाकर, दिनकर, दिवाकर, हितकर, सुखकर।