यह पृष्ठ अभी शोधित नहीं है।

(४६२) सूरसागर। . . हि श्याम । तरनि किरनि महलनि पर झाई इहै मधुपुरी नाम।।श्रवणन सुनत रहत जाको नित सो. दरशन भए नैन। कंचनकोट कंगूरनकी छवि मानहु बैठे मैन उपवन बन्यो चहूंवा पुरके अंतिही मोको भावतासूरझ्याम बलरामहि पुनि पुनि करपल्लवनि देखावत ॥१८॥श्रीकृष्णवचन अक्रूर मति ॥ कल्याण बार बार बलरामको मधुपुरी बतावत छज्जे महलन देखिके मन हरष बढावत।जिन्मथान जिय जानिकै ताते सुख पावतावन उपवन छाये सपन रथ चढे जनावतानगर सोर अकनत सुनत अतिरुचि उपजावतासुनत शब्द परियारके नृप द्वारवजावतावरन वरन मंदिर बने लोचनठहरावत। सूरज प्रभु अकूरसों कहि देखि सुनावत॥५॥अक्रूरवचन श्रीकृष्णमति॥कल्याणाश्रीमथुरा ऐसीआजुबनी। देखहु हरि जैसे पति आगम सजति शृंगारधनी ॥ मानहुँ कोटि कसी कटिकिकिणि उपवन वसन सुरंग । भूषण भवन विचित्र देखियत सोभित सुंदर अंग ॥ सुनत श्रवण परिवार घोर ध्वनि वायन नूपुर वाजत। अति संभ्रम अंचल चंचलगति धामन ध्वजा विराजत ।। ऊंच अटनपर छत्रन की छवि शीशन मानो फूलोकनक कलस कुच प्रगट देखिअत आनंद कंचुकि भूली।विद्रुम फटिक पची परदा छबि लालरंध्रकी रेख । मनहुँ तुम्हारे दरशन कारण भूले नैन निमेष ॥ चितदै अवं. लोकहु नँदनंदन पुरी परम रुचिरूप । सूरदास प्रभु कंस मारिकै होहु यहांके भूप॥६०॥ मथुरा हरषित आजु भई । ज्यों युवतीपति आवत सुनिकै पुलकित अंग मई ॥ नवसत साजि शृंगारबनी सुंदर आतुरपंथ निहारति । उड़त ध्वजा तनु सुरति विसारे अंचल नहीं सँभारति ॥ उरल प्रगट महलनपर कलसा लखति पास बनसारी।ऊंचे अटनि छाजेकी सोभा शीश उचाइ निहारी||जालरंध्र इकटक मग जोवति किंकिणि कंचनदुर्ग । वेनी लसति कहौ छवि ऐसी महलन चित्रे उगी। बाजत नगर बाजने जहँ तहँ और बजत परिआर । सूरझ्याम वनिता ज्यों चंचल पगनूपुर झनका र॥६॥गुंडमलारानगरके पास जब श्याम आए । देखि रथ चढे बलराम अरु श्यामको गए अंकूर तिन लए आए।कसके दूत जहां तहांते देखिकै गए नृप पास आतुर सुनाए। उन्यो झिझकारि कर ढाल खड्गहि लिए रंग रण भूमिके महल बैव्यो । कुवलियामल्ल मुष्टिक चाणूरसो होहु तुम सजग कहि सवन ऐट्यो। एक पठवत एक कहत है आइकै एक सों कहत धौं कहां आए । सुर प्रभु शहर पैठार पहुँचे आइ धनुषके पास जोधा रखाए॥३२॥ पुरनारि श्रीकृष्ण सोभापरस्पर वदति॥धनाश्रीमथ रा पुरमें सोर परयो । गर्जत कंस वंश सव साजे मुखको नीर हरयो । पीरों भयो फेफरी अधरन हृदय अतिहि डरयो। नंदमहरके सुत दोउ सुनिकैनारिन हर्षे भरयो इंदु वदन नव जलद सुभग तनु दोउ खग नैन कह्यो।सूरश्याम देखतपुर नारी उरउर प्रेम भरयो॥६॥रामकलीरथपर देखि हार बलराम । निरखि कोमल चारु मूरति हृदय मुकुता दाम ॥ मुकुट कुंडल पीतपट छवि अनुज भ्राता श्याम ।रोहिणी सुत एक कुंडल गौरतनु मुखधाम ॥ जननिकैसे धरयो धीरज कहति सब पुरवाम । बोलि पठये कंस इनको करै धौं कहा काम ॥ जोरि कर विधि सों मनावति अशीशैदे नाम । न्हात बार न खसै इनको कुशल पहुंचैं धाम ॥ कंसको निर्देश द्वै है करत इन पर ताम। सूर प्रभु नंद सुवन दोऊ हंस बाल उपाम॥६॥कल्याण देखरी आजुनैन भरि हरिजूके रथकी सोभा। योग यज्ञ जप तप तीरथव्रत कीजतहै जेहि लोभा॥ चारु चक्र मणि खचित मनोहर चंचल चमरः पताका ॥ श्वेत छत्र मनो शशि प्राची दिशि उदय कियो निशि राका ।। धन तन श्याम सुदेश पीत पट शीश मुकुट उर माला । जनु दामिनि घन रवि तारागण प्रगट एकही काला॥ उपजतं. । छवि कर अधर शंख मिलि सुनियत शब्द प्रशंसा । मानहु अरुण कमल मंडल में कूजत हैं ।