पृष्ठ:विद्यापति ठाकुर की पद्यावली.djvu/१३९

यह पृष्ठ अभी शोधित नहीं है।

________________

विद्यापति । सखी । २६५ दुहु रूप लावनि मनमथ मोहिनि निरखि नयन भुलि जाय । रजनी जनित रति विशेष अलापने आलस रहल दुहु गाय ॥२॥ चॉचर कुन्तल ताहे कुसुमदल लोलत आनहि भॉति ।। दुहु दोहा हर मुख हृदय वाढल सुख वोलत भूलत पॉति ॥४॥ निज निज मन्दिर नागरि नागर चलइते करु अनुबन्ध । विरह विषानले दुहु तनु जारल लोचने लागल धन्ध ॥६॥ भितक चीत पुतलि सन दुहु जन रहल बिदायक बेला । प्रेम पयोनिधि उछल उछल पडु चेतन अचेतन भेला ॥८॥ दुहु जन चीत हेरि सहचरि घन घन गगनहि चाय । रजनी पोहायोल सब जन जागल से डरहि अधिक डराय ॥१०॥ शेखर बुझि तब करि कत अनुभव दुहु सङ्ग भङ्ग कराव । निज निज मन्दिरे गमन करेल दुहु गुरुजन भेद नहि पाच १२॥ सखी । २६६ अरुन लोचन धूमि घुमाएल । जनि रतोपल पवने पाओल ॥ २ ॥ आकुल चिकुरे बदन झापल । जनि तमाचन्ने चॉद चापल ॥ ४ ॥ माधव ककें जाइति बासा । देखि सखी जन हो उपहासा ॥ ६ ॥ फुजलि नीवी अनि मेराउलि । जनि सुरसरि उतरे धाउलि ॥ ८ ॥ नखखत देले कुच सिरीफल । कमले झॉपि कि हो कनकाचल ॥१०॥ भने विद्यापति कौतुक गाओल । इ रस राए सिवसिंहे पाओल ॥१२॥