पृष्ठ:राजविलास.djvu/७०

राजबिलास। प्रतापं, दमै दैत्य देहं सहै कौन दापं। हठालं हियालं गहैं आन हद्द', सुवर्णाद्रि तुल्ल अडुल्ल सु सद्द ॥१०॥ हलक्क सुहेरे हरावै हमीर, उडावै अरिं भिका ज्यौं समीरं । बहू मायुधं युद्ध सन्नद्ध बद्धौ, बली कौन जा मुख मंडै विरुद्धौ ॥ ११ ॥ बसे गेह जाकै महालच्छि वासं, बलं चातुरंगं सु चंग विलासं । धनी हिंदुआनं सदा नीति धारे, महामाइ महिषेशज्यौं मोर मारै ॥ १२ ॥ जसं राजसं तामसं जासि जोर, रसा कौंन राजा रनं ताहि रोरे । षलं षग्ग मागें करै पंड पंडं, अन- त्यान नत्यै सु दंडै अदंडं ॥ १३ ॥ ____ सदा सान कौभं हयं दंति दोत्तं, सदा जा सुरेशं सराहै सु सत्तं । बदं एक जीहा गुनं के बषाना, रजै आज जग मन्य जगतेश राना ॥ १४ ॥. प्रभू माहि जो सच्चि कर मंत पूछे, इला ईश महराण जगतेश अच्छे । चही विश्व मै . और अव- नीश ऐसे, तुझे मन्न मन्नै महीपाल तेसै ॥ १५ ॥ . __यही हिंदुनाथं यही हिंदु ईशं, यही हिंदु पालं महंत महेशं । यही हिंदु आधार हिंदूनि वानं, प्रजा पालकं पाल गो विप्र प्रानं ॥ १६ ॥ नियं वंस अवतंश ससु पाट नंद, दुति दीपए देह मानों दिनंद । तिनं अंग वर लछिनं दोइ तीशं, अषे कोटि वर्ष प्रजा दै असीसं ॥ १७ ॥