यह पृष्ठ अभी शोधित नहीं है।

आल्हखण्ड। ३२४ पांत्र रोज को धावा करिके दशहरिपुरै पहूँचे आय ६८ कदन रहिगे एक कोस में माहिल गये अगाड़ी धाय ॥ बड़ी खातिरी आल्हा करिके अपने पास लीन बैठाय ६६ आल्हा वोले तहँ माहिल ते मामा हाल देउ बतलाय॥ ऊदन देवा इन्दल बेटा तीनों रहे कहांपर भाय ७० हग नहिं देखत इन तीनों को ताते चित्त बहुत घबड़ाय ॥ इतना सुनि माहिल बोले साँची सुनो बनाफरराय ७१ ख्यले नेवारा गे नदिया में ऊदन इन्दल साथ लिवाय॥ ऊदन देवा इकमिल बैक औ इन्दलको दीन बहाय ७२ टरिजा टरिजा माहिल मामा धरती खोदि ले गड़वाय ॥ ऐसी बातें फिरि बोले ना ठाकुर साँच दीन बतलाय ७३ है मर्दाना ऊदन बाना किहे दिल्लगी की साँची है हमरोचित्त बहुत घबड़ाय ७४ इतना सुनिकै माहिल वोले साँची कहा बनाफरराय ॥ पोथा पदिक धरिदीन्ह्यो सब अकिल तुम्हरी गई हिराय ७५ कौनिअदावति नलपुष्कलकी भारत पढ़े बनाफरराय ॥ कसि दुर्दशा नलकी कीन्ह्यो पुष्कलनलकोजुआँखिलाय७६ बिना वस्त्र के महराजा मे साजा सवै साज करि॥ तिनकी प्यारी दमयन्ती जो सोऊ छूटिगई त्यहि बार ७७ त्यहि दमयन्ती के व्याहे में आये पवन अग्नि सुरराज ।। उद्यम कीन्यो गल व्याहे को चाहे दूत भये नलराज ७८ व्याह न कीन्यो दमयन्ती ने विन्ती बहुत कीन नलराज। गन्ती कीन्ह्यो दमयन्ती ना लज्जितभये तहाँ सुरराज ७६ बारह बरसे बनबाजी मा राजी भये इन्द्र महराज। मामा काह गये बौराय ।।